دفترچه یادداشت ری را

سفر به پایان رسید , و باز یه افسوس بزرگ در دل من ماند ... چرا مردم سرزمین من حتی به عمق جنگل هم رحم نکردن؟ چرا توی مرتفع ترین و عمیق ترین جنگلهای ما هم فضاهایی رو باید ببینیم که غصه به دلم بیاورد... نمیدونم چیکار میتونم بکنم واسه فرهنگ سازیش , اما یه تصمیمی رو توی این سفر گرفتم که شاید بتونه کمی آرومم کنه .. کنارِ پلاستیک زباله ی خودم که از طبیعت  به اولین سطل آشغال می برم , کمی هم اطراف مکان خودم دفترچه یادداشت ری را...

هنوز قهوه‌های کافه نادری خوب‌اند هنوز بدیع‌زاده خوب می‌خوانَد هنوز سعدی خوب می‌نویسدو هنوزدلتنگِ تو بودن خوب است  خوب است که هیچ‌کس اینجا نمی‌پرسد: چرا دوتا قهوه؟ خوب است که صدا به صدا نمی‌رسد اینجا وقتی داد می‌زنم: آقا! دوتا قهوه   آقا! صدای خزان را پایین بیاور دیگر به تنم جان نمانده است و اینکه در رفتنِ جان از بدن, مردم حرف‌های زیادی می‌زنند، حرفِ زیادی می‌زنند. اینجا هنوز کسی‌ست که به‌اندازهء ه دفترچه یادداشت ری را...